مروری کوتاه بر تاریخچه آبرنگ
آبرنگ تکنیکی از نقاشی است که با مخلوط کردن رنگ‌دانه‌ها درون آب یا محلولی آب‌پایه سروکار دارد. این رنگ از طریق معلق کردن ذرات رنگ‌دانه درون آب به واسطه نوعی چسب یا ملات ساخته می‌شود. از شیره خشک‌شده درخت آکاسیا، که به نام صمغ عربی شناخته می‌شود، معمولا به عنوان ملات یا ماده پیونددهنده در این فرآیند استفاده می‌شود.
مواد و افزودنی‌های دیگری نیز به رنگ اضافه می‌شوند تا برخی ویژگی‌های دیگر را به آن بیافزایند که شفافیت، کشسانی بیشتر یا افزایش دوام رنگ از آن جمله‌اند.
پیشینه نقاشی‌های آبرنگ به عهد پارینه‌سنگی برمی‌گردد، که به نام عصر حجر نیز شناخته می‌شود. نقاشی‌های دیواره غارها که متعلق به آن دوره هستند و تا عصر مدرن باقی مانده‌اند، گواهی پابرجا بر آثار هنری هستند که با استفاده از استخوان حیوانات، شاخه درختان یا حتی دست خالی غارنشینان با مهارت بر دیوار غارها ایجاد شده‌اند.
کاربرد آبرنگ در هنر را می‌توان در بقایای تمدن مصر باستان و پس از آن، در آثار هنری برجا مانده از فرهنگ‌های بزرگ خاور دور، ایران باستان و هند تحت حاکمیت مسلمانان یافت.
شهرت این سبک نقاشی در عصر مدرن از آثار هنرمندان بزرگ اروپای پس از رنسانس به ویژه آلبرشت دورر Albrecht Durer نشأت می‌گیرد. دورر و پیروانش بعدها هنر آبرنگ را به سراسر اروپا گسترش دادند.
در چند قرن اخیر، آبرنگ به موجب آثار هنری برجسته خلق‌شده توسط هنرمندان این سبک در انگلیس، اروپا و ایالات متحده آمریکا به محبوبیت کنونی خود دست یافته است.
همچنین در ادامه بخوانید:
تفاوت‌های واقعی آبرنگ و گواش چیست؟
در مورد تاریخچه رنگ گواش چه می‌دانید؟
تهیه و تلخیص: لیلا حیدری