طراحی فضای بازی مخصوص یادگیری
برای دستیابی به برنامه‌های آموزشی باکیفیت برای خردسالان، ایجاد محیط‌های پرچالش امن و ایمنی که ارتقابخش تعاملات بازی و یادگیری باشد اهمیتی اساسی دارد. هنگام طراحی فضاهای بازی آموزشی، مربیان باید به موارد زیر توجه داشته باشند:
اجزاء محیط فیزیکی (شامل مبلمان و اثاثیه، وسایل، سیستم‌های روشنایی و صوتی) و این‌که این قبیل عناصر فیزیکی چطور می‌توانند پشتیبان یا مانعی برای بازی باشند. برای مثال، نصب چراغ مطالعه‌ای بر روی میز می‌تواند به متمرکز شدن توجه کودک بر وسایل بازی که در حال استفاده از آنها است کمک کند.
محرک‌های یادگیری که می‌توانند از طریق طیفی از وسایل، رسانه‌ها و فناوری‌ها موجب کاوش‌های حسی شوند. مثلا مجموعه‌ای از صدف‌های زیبا، که در کتابی با تصاویر واقعی از صدف‌ها نمایش داده شده‌اند، می‌تواند درکودکان ایجاد علاقه کند و محرک یادگیری آنها شود.
زیبایی و زیبایی‌شناسی محیط پیرامون کودکان و بزرگسالان.
قرار دادن اسباب و وسایل در جایی‌که کودکان بتوانند دسترسی ایمنی به آنها داشته باشند و به گونه‌ای که به عاملیت و شایستگی آنها نیز احترام گذاشته شود. مطمئن شدن از این‌که کودکان خردسال می‌توانند به اسباب‌بازی‌هایی که می‌خواهند با آنها بازی کنند دسترسی داشته باشند. در واقع، گذاشتن این اسباب‌بازی‌ها در قفسه‌های پایینی یا درون سبدهایی روی زمین به کودکان این امکان را می‌دهد که دست به انتخاب بزنند که عملا به معنای عاملیت آنها است.
تأمین اسباب و وسایلی که کودکان بتوانند به چند شیوه مختلف از آنها استفاده کنند، با هدف ترویج اکتشاف و خلاقیت در آنها. برای مثال، مکعب‌های چوبی بزرگ می‌توانند چنین کاربردی داشته باشند. این مکعب‌ها می‌توانند به طرق مختلفی – در فضای داخلی یا فضای باز – و توسط کودکان گروه‌های سنی مختلف استفاده شوند.
فراهم آوردن محیطی امن از لحاظ فیزیکی، اجتماعی و عاطفی، به‌طوری که کودکان بتوانند ریسک کردن هنگام یادگیری و کندوکاو را فرا بگیرند. برای مثال، مربیانی که این فرصت را در اختیار کودکان قرار می‌دهند که مهارت‌های جسمانی خود را با تجربه تازه‌ای مثل بالا رفتن از جایی پرورش دهند، ضمن این‌که از نزدیک بر فعالیت آنها نظارت دارند و آنها را به تلاش برای ادامه مسیر تشویق می‌کنند. نزدیکی فیزیکی بزرگسالان به کودکان به آنها کمک می‌کند تا هنگام مواجهه با تجربه‌ای تازه ریسک‌های ایمن را بپذیرند.
تنظیم جدول زمانی روزانه به گونه‌ای که زمان زیادی برای انجام بازی‌ها و تجربیات کیفی در اختیار کودکان باشد.
فضا باید با همکاری کودکان، خانواده و دیگر افراد مرتبا مورد ارزیابی قرار گیرد تا اطمینان حاصل شود که تجربه‌های یادگیری بازی‌بنیان باکیفیتی در آن جریان دارد. در یکی از مراکز، کارکنان، کودکان و خانواده‌ها نوعی «بازرسی» سالانه را از زمین بازی فضای باز انجام می‌دهند که اطلاعاتی را در این زمینه گرد می‌آورد که چه جنبه‌هایی خوب کار می‌کنند، چه جاهایی را می‌توان برای ارتقاء ایمنی و یادگیری کودکان بهبود بخشید و چطور می‌توان به تغییرات پیشنهادی دست یافت. این «بازرسی» شامل عکس گرفتن از فضای بیرون، صحبت کردن با کودکان و خانواده‌ها و بحث‌های متمرکز در جلسات کارکنان می‌شود. یکی از این فرآیندهای بازرسی به ایجاد نوعی باغ «حسی» با درختچه‌ها و گیاهان معطر، و گیاهانی با برگ‌های جالب منجر شد.
اطمینان از این که کودکان هر روزه، هم در فضای داخل و هم در فضای آزاد، به مواد طبیعی دسترسی دارند.
مهیا کردن انواع رسانه‌ها برای کودکان برای آن‌که بتوانند کندوکاو کنند و برای بازنمایی یا بیان ایده‌های خود از آنها استفاده کنند.
مستند کردن تجربیات بازی کودکان و سایر افرادی که با کودکان کار می‌کنند بر روی دیوارهای اتاق برای آن که در مورد آنها تأمل کنند.
تهیه و تلخیص: پژمان شریفی