در مورد تاریخچه رنگ گواش چه می‌دانید؟
از نظر افراد زیادی، از جمله هنرمندان، «گواش» (Gouache) اصطلاحی گیج‌کننده و غریب است. علاوه بر این، افرادی نیز که شناختی از این سبک نقاشی ندارند، در تلفظ آن سردرگم می‌مانند. شما آن را چگونه تلفظ می‌کنید؟
برای پاسخ به این سوال، ابتدا لازم است بدانید که «گواش» واژه‌ای فرانسوی است که از واژه ایتالیایی «گواتزو» (guazzo)مشتق شده است که به معنی «گل و لای» است. از این رو، گواش به خاطر داشتن صفاتی مثل مات و کدر و غلیظ بودن، چنین نامی به خود گرفته است که بازتابی از حالت کدری و غلظت گل است.
همان‌طورکه قبلا گفته شد، رنگ گواش شباهت زیادی به آبرنگ دارد، به طوری که غالبا به عنوان نوعی آبرنگ غلیظ و کدر (غیرشفاف) به آن اشاره میشود.
پیشینه استفاده از رنگ گواش در عصر مدرن، همچون آبرنگ، به دوره رنسانس برمی‌گردد؛ هرچند ریشه‌های آن را می‌توان در ایران قرن نهم ردیابی کرد. استفاده از گواش در میان هنرمندان فرانسوی و ایتالیایی بسیار شایع و پرطرفدار بوده است. آن‌ها این هنر را به بریتانیای کبیر بردند و از آنجا به سرتاسر جهان گسترش یافت.
قبل از ظهور طراحی دیجیتال، بیشتر انواع طراحی‌ها و کارهای معماری با استفاده از این رنگ انجام می‌شد. سادگی و سرراستی نسبی این رنگ آن را به گزینه‌ای محبوب در میان تصویرسازان، معماران و طراحان تبدیل می‌کند.
در اساس، گواش نوعی آبرنگ است. تعریف بسیار ساده‌شده آن این است: «آبرنگ به اضافه گچ» یا «آبرنگ به اضافه رنگ‌دانه‌های سفید».
این به آن معنا است که گواش از موادی کمابیش مشابه با آبرنگ تشکیل شده است، تنها با این استثناء که به گواش رنگ‌دانه‌های سفید افزوده شده است.
در گواش نیز مانند آبرنگ، از صمغ عربی به عنوان ماده چسبنده و پیونددهنده استفاده میشود. رنگ‌دانه‌های گواش نسبت به آبرنگ، هم اندازه بزرگ‌تری دارند و هم تعداد بیشتری. این موجب میشود که گواش چگالی بسیار بیشتری داشته باشد و بنابراین هم غلیظ‌تر و هم سنگین‌تر از آبرنگ باشد.برای اطلاعات بیشتر در مورد تفاوت آبرنگ و رنگ گواش مطلب زیر را بخوانید.
تفاوت‌های واقعی آبرنگ و گواش چیست؟
همچنین در ادامه بخوانید:
گواش آماده چیست و برای چه مصارفی مناسب است؟
تهیه و تلخیص: لیلا حیدری